Pamukkale
Inna nazwa to Bawełniany Zamek lub Bawełniana Twierdza. Miejscowość słynie z wapiennych tarasów powstałych około 14 tysięcy lat temu na zboczu góry. Woda z gorących źródeł leżących na linii pęknięcia ziemi wypływa na powierzchnię, a ochłodzona, wytrąca węglan wapnia. Ta reakcja daje wodzie biały kolor i inną gęstość, a zbocze góry pozwala na jej powolne spływanie i tworzenie się stalaktytów i innych form nacieków. Od czasów rzymskich formy te nazywane są trawertynami. Ta wapienna woda ma właściwości lecznicze, dlatego też w okolicy znajdują się liczne sanatoria. Już w okresie starożytnym ludzie znali tą zbawienną moc i istniało tu uzdrowisko o nazwie Hierapolis, którego szczątki można oglądać do dziś. Aby ocalić od zniszczenia teren Pamukkale władze tureckie podjęły odpowiednie kroki. Nakazano rozebranie pobliskich hoteli i przeniesienie ich dalej, objęto teren ochroną w postaci Parku Narodowego, zamknięto w 1997 roku trasę dla turystów wiodącą przez naturalne tarasy i wbudowano specjalne, betonowe. Strumień wody termalnej jest kierowany specjalnym kanałem, który powoduje, że węglan wapnia osadza się na tarasach dla zwiedzających. W tych basenach mogą się kąpać zarówno turyści jak i kuracjusze. Obok wapiennych tarasów znajduje się Basen Kleopatry, zwany świętą sadzawką, gdzie woda ma ponoć siłę odmładzającą. W wodzie zatopione są starożytne kolumny. Całość tego terenu wpisana została na listę UNESCO.
